۲۰-۱۱-۱۳۹۲, ۰۸:۲۵ عصر
فرصت هایی عالی وجود دارند تا سود بسیاری از معاملات مالی دیروز به دست آورده باشید. در طی مسیر رفتن سر کار ممکن است چای و کیکی خریده باشید. برای نهار ساندویچی خریده وخورده و بعدازظهر هم برای حل مشکل گرسنگی از تریا کلوچه ای گرفته اید. در طی راه برگشت به خانه به پمپ بنزین و یا به سوپرمارکتی رفته اید یا هزینه های مهدکودک بچه های خود را مجبور شده اید بپردازید.
دنیای بدون پول ممکن است به نظر غیرممکن بیاید تا زمانی که گامی بگذاریم و زندگی را از دیدی کلی تر ببینیم. پس مفهومی از پس آن جوشش می کند که بد هم به نظر نمی رسد و حتی می تواند احتمالا سیستم بهتر و پایدارتری نسبت به سیستم حاضر ایجاد کند که با آن داریم کار می کنیم.ممکن است شب هم گشت و گذاری در اینترنت کرده باشید و از یکی از سایت های فروش کالایی را پسندیده و خریده باشید. پس از خوردن شام چه کار می کنید؟ فرصتی است تا نگاهی به قبض آب، برق و احتمالا گاز بیندازید و همانطور که پیش می روید روز از نو و روزی از نو.
احتمالا مجبور نیستید تا به همین ترتیب پیش بروید. جهان بدون پول بر مبنای اقتصاد هدیه عمل می کند جایی که افراد آزادانه چیزی را هدیه داده یا هدیه می گیرند به جای آنکه پولی پرداخت کنند. ممکن است به نظر غیرقابل باور بیاید اما آیا آخرین باری که سنجابی از لانه خود خارج شد و کارت اعتباری خود را در آورد و بلوطی خرید به یاد می آورید؟ جهان بدون پول همین حالا در اطراف همه ما وجود دارد.سنجاب هایی که نیاز به بلوط دارند می روند و آن را پیدا می کنند. خرسی که ماهی می خواهد ماهی می گیرد. البته میزان ماهی یا بلوط هایی که آنها می گیرند بیش از نیازشان نیست و این نکته ای بسیار اساسی است (گردآوری : انجمن ناجی)
ایده اولیه ای است که افراد نسبتا کم و البته قطعا اندک شماری از مردم فعالانه در این عصر بر این موضوع صحه می گذارند که ما جامعه انسانی هستیم و اگر همه بر یکدیگر تکیه کنند پس هیچ کسی برای لوازم مورد نیاز خود نیاز به تلاش ندارد یا در به فقر فلاکت باری نخواهد افتاد. حتی ابتدایی تر از سیستم معاوضه و داد و ستد کالاست که براساس تجارت است (گردآوری : انجمن ناجی) همه موضوع درباره سخاوت و سپاسگزاری است نه درباره حسادت و حرص و آز.
در اقتصاد هدیه ای هر کسی که کار می کند مجبور است به طور مداوم بر روی بهره وری خود تا جای ممکن تمرکز کند. این اقتصاد جواب نخواهد داد اگر مردم کاری نکنند و یا منتظر اعانه باشند. بعد، اگر مالک چیزی باشید یا چیزی را تولید کنید که نیاز نداشته باشید آن را بدون گله و شکایت به کسی می دهید که آن را لازم دارد. اگر چیزی را دارید و مهمتر این که نیاز است نه خواسته شما آن را بدون هیچگونه احساس گناهی خواهند گرفت.
در طی دوران گذار، مردم نیاز پیدا کردند تا مالکیت خود را بر لوازمی که لازم ندارند کم کنند و کمی کاربردی ترعمل کنند گرچه بدین معنی نیست که همه فناوری از را پنجره بیرون انداخته باشند. در این سیستم، اسراف باید به حداقل ممکن برسد. جلوی دور ریختن غذای خورده نشده، قسمت های بلااستفاده، چیزهایی که هنوز مفید بودند و به گورستان های زباله یا اقیانوس ها برده می شود گرفته شده و باز به سیستم توزیع برای دسترسی عموم برمی گردند.
چگونه در زندگی واقعی، این اقتصاد نقش بازی می کند؟ به مردم جزیره ای به نام آنوتا از مجمع الجزایر سلیمان نگاهی بیندازید. آنها سیستم اقتصاد هدیه مدرنی را با زمینی از ضایعات کوچک خود ایجاد کرده اند با استفاده از فلسفه ای که به نام آروپا (Aropa) است (گردآوری : انجمن ناجی) خیلی چیزها آزادانه در میان خانواده های حاضر در جزیره تقسیم شد از زمین گرفته تا غذا پس هیچ کسی هرگز با یکدیگر برای خوشبختی مجادله نمی کنند. جزیره نشینان مسئول زراعت کرت هایی در جزیره هستند و چون آنها نوعی تناوب زراعی را اجراسازی می کردند هنوز محصولات دلخواه را آزادانه بین خانواده هایی درگیر در کار زراعی سخت تر و کمتر دلخواه توزیع می شود.
افراد کمی در آنوتا هستند که هر از گاهی پولی کسب می کنند. برای نمونه ماهی گیران و ساکنان جزیره ای هستند که به جزایر دیگر می روند تا کار کنند اما آن پول عمدتا برای خرید کالاهای ساخته شده به چرخه اقتصادی جزیره بازگردانده می شوند تا همانند موارد دیگر بین مردم پخش شوند.
پس در حالی که تعداد محدودی از افراد هستند که زندگی بدون پول را تجربه می کنند آیا می توان آن را در مقیاسی جهانی پیاده سازی کرد؟ به نظر نیاز به دوران گذاری گسترده است و این تغییری بسیار پیچیده و چشمگیر است که نیاز است تا تغییری در دید فرهنگی رخ بدهد اما احتمالا روزی از راه خواهد رسید که سبک زندگی سنجاب ها، ماهی ها ، خرس ها و همچنین مردم آنوتا را خواهیم پذیرفت.