۲۹-۱-۱۳۹۲, ۱۱:۳۵ صبح
خدا :
در دین هندویی ، هستی متعال برهمای غیرمتشخص است که یک مطلق فلسفی و در عین آرامی و سکوت ، بر برکت و سعادت بخش بوده و در ورای تمام حجابهای اخلاقی و یا متافیزیکی قرار دارد .
در مسیحیت این هستی متعال شخصیت والایی است که از نظر ویژگیهای شخصی کامل بوده و در خلقت و ایجاد متضمن اراده و مقصود و از نظر اخلاقی در حال کنترل امور و از روی عشق و علاقه در خدمت بندگان ، و بالاخره در حال کمال همکاری برای نجات و رستگاری بشر است .
انسان :
در دین هندویی افراد بشر تجلی و یا ظهور موقت آن هستی متعال غیرمتشخص هستند که از نظر ذاتی و یا بصورت دایمی ارزشمند نبوده ، در مقابل خدا مسئولیت نداشته و حق ندارند با بقیۀ افراد مثل خود رابطه ای برادرانه داشته باشند .
در مسیحیت انسانها فرزندان یک پدر آسمانی به شمار می آیند و در صفات اخلاقی خداوند شریک هستند ، هرچند که به خودخواهی های فاجعه آمیز ، عدم اطاعت ، و فساد و تباهی نیز قادر هستند . انها در مقابل خدا مسئولند که همنوعان خود را دوست داشته و به آنها خدمت کنند و برای یک زندگی سعادت آمیز شخصی در کنار خدا و افراد دیگر در دنیا و آخرت خلق شده اند .
دنیا :
در دین هندویی دنیا یک خیال گذرا و بی ارزش ( مایا ) است .
در مسیحیت دنیا از مظاهر اساسی برنامه ، حکمت و قدرت الهی است . دنیا را باید به عنوان یکی از وسایل فرودست حیات اخلاقی و روحانی به حو مترقبانه ای درک کرده و از آن استفاده کرد .
گناه :
در دین هندویی گناه واقعی وجود ندارد . تنها جهالت تأسف بار فلسفی ( اویدیا ) و نقض عملی مقررات نظام طبقاتی کاست هستند که عیب محسوب می شوند و تناسخ دایمی روح را موجب می شوند . لیکن بر تمام شرور و مصایب آشکار می توان از طریق فروبردن و جذب نفس در برهمای غیراخلاقی و اطاعت نسبت به رسوم و مقررات موروثی اجتماعی فائق آمد .
در مسیحیت گناه واقعیت داشته و علیه خدا ، همونوعان و نیز خود انسان است . تلاش مستمر علیه گناه ، مبارزه و تلاشی است که همه مسیحان به آن دعوت شده اند .
نجات و رستگاری :
در دین هندویی هر کس می تواند یکی از این سه راه زیر را دنبال کند :
: راه عقلانی معرفت ( جنانا – کارگا ) در مورد وحدت وجود
: راه احساسی عشق و وفاداری ( بهاکتی – مارگا ) نسبت به خدای مورد علاقۀ خود
: راه عملی کار کردن ( کارما – مارگا ) که در قوانین و آداب سنتی دینی مقرر شده است .
در مسیحیت نجات و رستگاری از طریق سرسپردگی کامل به عشق و قانو خدای پدر به دست می آید ، عیسی نیز بیش از هر کس دیگری می تواند در تغییر شکل دادن شخصیت پیروان خود ، بصورتی کاملا مشابه با یک فرزند خدا کمک کند .
جامعه بشری :
در دین هندویی ، افرادی که در یکی از چهار طبقه نظام کاست متولد شده ، ساختار طبقاتی را تشکیل می دهند که به خواست الهی به وجود امده و بر افراد جامعه تحمیل شده است . این طبقات با یکدیگر مانعة الجمع بوده و باید به همان صورتی که هستند بدون سؤال و اعتراض پذیرفته شوند .
در مسیحیت ، جامعه بشری به صورت یک خاوادۀ مشترک است که همۀ افراد آن برای خدمات متقابل گوناگون در نظر گرفته شده اند و بصورت یک مجموعه پیشرفت خواهد کرد .
کارما و فیض الهی :
در دین هندویی ، کاملا جدا از برهما یا هر خدای دیگری ، اعتقاد به وجود یک قدرت عدالت هستی به نام کارما مورد تصدیق است . کارما یک قانو عمل غیرشخصی است که نتیجۀ اعمال هر فرد از طریق قرار دادن او در یک منزلت اجتماعی بالاتر یا پایین تر در حیات بعدی به او برمیگرداند . لیکن یک نفر هندو با جلوگیری از همۀ امیال خویش احتمالا می تواند بر نتایج اعمال گذشتۀ خود فائق امده و بدی ترتیب روی همرفته راه گریزی به یک حالت متعالی عدم تشخص پیدا کند .
در مسیحیت ، خداوند عادل در حقیقت مسئول پاداش و مجازات عادلانۀ افراد است ، اما نه بصورت حلول مجدد روح و تناسخ .
اصل متعالی که بر جهان حمفرماست این است که وجود فیاض خداوند و عیسای خدا ، یا هر یک از افراد بشر که خود را به مقام مورد رضایت خداوند برسانند ، قادر هستند افراد گناهکار را به سمت رضایت خداوند جلب کنند .
در دین هندویی ، هستی متعال برهمای غیرمتشخص است که یک مطلق فلسفی و در عین آرامی و سکوت ، بر برکت و سعادت بخش بوده و در ورای تمام حجابهای اخلاقی و یا متافیزیکی قرار دارد .
در مسیحیت این هستی متعال شخصیت والایی است که از نظر ویژگیهای شخصی کامل بوده و در خلقت و ایجاد متضمن اراده و مقصود و از نظر اخلاقی در حال کنترل امور و از روی عشق و علاقه در خدمت بندگان ، و بالاخره در حال کمال همکاری برای نجات و رستگاری بشر است .
انسان :
در دین هندویی افراد بشر تجلی و یا ظهور موقت آن هستی متعال غیرمتشخص هستند که از نظر ذاتی و یا بصورت دایمی ارزشمند نبوده ، در مقابل خدا مسئولیت نداشته و حق ندارند با بقیۀ افراد مثل خود رابطه ای برادرانه داشته باشند .
در مسیحیت انسانها فرزندان یک پدر آسمانی به شمار می آیند و در صفات اخلاقی خداوند شریک هستند ، هرچند که به خودخواهی های فاجعه آمیز ، عدم اطاعت ، و فساد و تباهی نیز قادر هستند . انها در مقابل خدا مسئولند که همنوعان خود را دوست داشته و به آنها خدمت کنند و برای یک زندگی سعادت آمیز شخصی در کنار خدا و افراد دیگر در دنیا و آخرت خلق شده اند .
دنیا :
در دین هندویی دنیا یک خیال گذرا و بی ارزش ( مایا ) است .
در مسیحیت دنیا از مظاهر اساسی برنامه ، حکمت و قدرت الهی است . دنیا را باید به عنوان یکی از وسایل فرودست حیات اخلاقی و روحانی به حو مترقبانه ای درک کرده و از آن استفاده کرد .
گناه :
در دین هندویی گناه واقعی وجود ندارد . تنها جهالت تأسف بار فلسفی ( اویدیا ) و نقض عملی مقررات نظام طبقاتی کاست هستند که عیب محسوب می شوند و تناسخ دایمی روح را موجب می شوند . لیکن بر تمام شرور و مصایب آشکار می توان از طریق فروبردن و جذب نفس در برهمای غیراخلاقی و اطاعت نسبت به رسوم و مقررات موروثی اجتماعی فائق آمد .
در مسیحیت گناه واقعیت داشته و علیه خدا ، همونوعان و نیز خود انسان است . تلاش مستمر علیه گناه ، مبارزه و تلاشی است که همه مسیحان به آن دعوت شده اند .
نجات و رستگاری :
در دین هندویی هر کس می تواند یکی از این سه راه زیر را دنبال کند :
: راه عقلانی معرفت ( جنانا – کارگا ) در مورد وحدت وجود
: راه احساسی عشق و وفاداری ( بهاکتی – مارگا ) نسبت به خدای مورد علاقۀ خود
: راه عملی کار کردن ( کارما – مارگا ) که در قوانین و آداب سنتی دینی مقرر شده است .
در مسیحیت نجات و رستگاری از طریق سرسپردگی کامل به عشق و قانو خدای پدر به دست می آید ، عیسی نیز بیش از هر کس دیگری می تواند در تغییر شکل دادن شخصیت پیروان خود ، بصورتی کاملا مشابه با یک فرزند خدا کمک کند .
جامعه بشری :
در دین هندویی ، افرادی که در یکی از چهار طبقه نظام کاست متولد شده ، ساختار طبقاتی را تشکیل می دهند که به خواست الهی به وجود امده و بر افراد جامعه تحمیل شده است . این طبقات با یکدیگر مانعة الجمع بوده و باید به همان صورتی که هستند بدون سؤال و اعتراض پذیرفته شوند .
در مسیحیت ، جامعه بشری به صورت یک خاوادۀ مشترک است که همۀ افراد آن برای خدمات متقابل گوناگون در نظر گرفته شده اند و بصورت یک مجموعه پیشرفت خواهد کرد .
کارما و فیض الهی :
در دین هندویی ، کاملا جدا از برهما یا هر خدای دیگری ، اعتقاد به وجود یک قدرت عدالت هستی به نام کارما مورد تصدیق است . کارما یک قانو عمل غیرشخصی است که نتیجۀ اعمال هر فرد از طریق قرار دادن او در یک منزلت اجتماعی بالاتر یا پایین تر در حیات بعدی به او برمیگرداند . لیکن یک نفر هندو با جلوگیری از همۀ امیال خویش احتمالا می تواند بر نتایج اعمال گذشتۀ خود فائق امده و بدی ترتیب روی همرفته راه گریزی به یک حالت متعالی عدم تشخص پیدا کند .
در مسیحیت ، خداوند عادل در حقیقت مسئول پاداش و مجازات عادلانۀ افراد است ، اما نه بصورت حلول مجدد روح و تناسخ .
اصل متعالی که بر جهان حمفرماست این است که وجود فیاض خداوند و عیسای خدا ، یا هر یک از افراد بشر که خود را به مقام مورد رضایت خداوند برسانند ، قادر هستند افراد گناهکار را به سمت رضایت خداوند جلب کنند .