۲۹-۱-۱۳۹۲, ۱۱:۳۳ صبح
اولین جنگ بزرگ هندوها ، به هنگام تهاجم اولیه به سرزمین هند ، با نیایشها و قربانیهای شخصی فراوانی همراه بود . دین ساده ودایی در این دوره از تاریخ دین هندویی به صورت یک نظام سلطۀ سخت ، آداب چشمگیر دینی ، هدایای گوناگون مادی و حتی قربانی حیوانات توأم با خون و خونریزی درامد که بطور کامل تحت کنترل روحانیون برهمن بود .
نوع جدیدی از نوشته های دینی و بلکه دینی جدید ظاهر شد . برهماناها که به معنی امور مربوط به روحانیون یا برهمن هاست مجموعه ای از یک سلسله رسایل جامعه در مورد دین می باشد که به نثر درآمده است .
انها به طور کلی شامل دستورالعملهایی در مورد آیینهای مختلف قربانی و پاره ای افسانه های دینی هستند ( تأکید خاص برهماناها روی قربانی هاست ) .
مهمترین و برجسته ترین مراسم قربانی نیز به نام آسوه – مدها یا " قربانی اسب " است که یک سال تمام برای تکمیل آن وقت لازم است . این کار در ابتدا با قربانی کردن 609 حیوان با یک ترتیب از پیش تعیین شده صورت می گیرد . نفس اجرای این مراسم دارای اثر محافظت نامحدود { در مقابل مریضی و.. } است .
از انجایی که انجام این قربانی به دست روحانیونی که برای این کار به خدمت گرفته شده بودند مهمترین عمل عبادی این دین قلمداد می شد . خدایان قدیمی وداها کم کم بی اهمیت تر شدند . بعدها اعلام شد که ان خدایان فناپذیر بوده و اکنون از طریق آیی قربانی ، به درجۀ فناناپذیری و خلود رسیده اند .
" در حقیقت راهب های برهمن که مراسم و آداب قربانی کردن را می دانستند به مرتبه ای برابر با درجۀ خدایان ارتقا یافتند " .
" در هیچ کتاب مقدس دیگر دنیا این ادعا یافت نمی شود که نجات و رستگاری یک فرد بستگی به پرداخت وجوه مقرر به روحانیون مامور اجرای مراسم قربانی دارد ، ادعایی که در آثار مربوط به راهبان دین هندویی مکتوب شده است " .
همچنین در برهماناها پاره ای بدعتها صورت گرفت :
: در جریان تاکید بر نظام طبقاتی دین هندویی – نظام کاست – که روحانیون در بالاترین طبقۀ آن قرار دارند ، طبقه پایین سودراها بیش از پیش خوار تلقی می شوند . کار به جایی کشید که گفته شد نه خدایان و نه روحانیون برهم با افراد این طبقه صحبت نمی کنند .
: برای اولین بار در تاریخ دین هندویی محدودیتهایی در مورد خوردن گوشت گاو و یا غذا خوردن زن در کنار شوهر وضع شد .
: عقیده به تناسخ نیز برای نخستین بار در برهماناها بیان شده است .
به هر حال ، دین خاصی که در برهماناها به وجود آمد نوعی تقدس گرایی بود . این تفکر تا امروز جایگاه دایمی خود را حفظ کرده است . بنابر تعلیم برهماناها ، نجات و رستگاری عمدتا از طریق قربانی کردن به دست روحانیون برهمن کسب می شود
نوع جدیدی از نوشته های دینی و بلکه دینی جدید ظاهر شد . برهماناها که به معنی امور مربوط به روحانیون یا برهمن هاست مجموعه ای از یک سلسله رسایل جامعه در مورد دین می باشد که به نثر درآمده است .
انها به طور کلی شامل دستورالعملهایی در مورد آیینهای مختلف قربانی و پاره ای افسانه های دینی هستند ( تأکید خاص برهماناها روی قربانی هاست ) .
مهمترین و برجسته ترین مراسم قربانی نیز به نام آسوه – مدها یا " قربانی اسب " است که یک سال تمام برای تکمیل آن وقت لازم است . این کار در ابتدا با قربانی کردن 609 حیوان با یک ترتیب از پیش تعیین شده صورت می گیرد . نفس اجرای این مراسم دارای اثر محافظت نامحدود { در مقابل مریضی و.. } است .
از انجایی که انجام این قربانی به دست روحانیونی که برای این کار به خدمت گرفته شده بودند مهمترین عمل عبادی این دین قلمداد می شد . خدایان قدیمی وداها کم کم بی اهمیت تر شدند . بعدها اعلام شد که ان خدایان فناپذیر بوده و اکنون از طریق آیی قربانی ، به درجۀ فناناپذیری و خلود رسیده اند .
" در حقیقت راهب های برهمن که مراسم و آداب قربانی کردن را می دانستند به مرتبه ای برابر با درجۀ خدایان ارتقا یافتند " .
" در هیچ کتاب مقدس دیگر دنیا این ادعا یافت نمی شود که نجات و رستگاری یک فرد بستگی به پرداخت وجوه مقرر به روحانیون مامور اجرای مراسم قربانی دارد ، ادعایی که در آثار مربوط به راهبان دین هندویی مکتوب شده است " .
همچنین در برهماناها پاره ای بدعتها صورت گرفت :
: در جریان تاکید بر نظام طبقاتی دین هندویی – نظام کاست – که روحانیون در بالاترین طبقۀ آن قرار دارند ، طبقه پایین سودراها بیش از پیش خوار تلقی می شوند . کار به جایی کشید که گفته شد نه خدایان و نه روحانیون برهم با افراد این طبقه صحبت نمی کنند .
: برای اولین بار در تاریخ دین هندویی محدودیتهایی در مورد خوردن گوشت گاو و یا غذا خوردن زن در کنار شوهر وضع شد .
: عقیده به تناسخ نیز برای نخستین بار در برهماناها بیان شده است .
به هر حال ، دین خاصی که در برهماناها به وجود آمد نوعی تقدس گرایی بود . این تفکر تا امروز جایگاه دایمی خود را حفظ کرده است . بنابر تعلیم برهماناها ، نجات و رستگاری عمدتا از طریق قربانی کردن به دست روحانیون برهمن کسب می شود