انجمن علمی عمومی ناجی

وسعت علم در كودكي

حذيفة بن يمان نقل مي‏كند كه روزي بر بلنداي كوهي، درمجاورت پيامبر بوديم و امام حسن عليه‏السلام كه كودكي خردسال بود، با وقار و طمأنينه در حال راه رفتن بود.
پيامبر صلي‏الله‏عليه‏و‏آله فرمودند: همانا جبرئيل او را همراهي مي‏كند و ميكائيل از او محافظت مي‏نمايد و او فرزند من و انسان پاكي از نفس من و عضوي از اعضاء من و فرزند دختر و نور چشم من است (گردآوری :‌ انجمن ناجی) پدرم فداي او باد.»پيامبر صلي‏الله‏عليه‏و‏آله ايستاد و ما هم ايستاديم، ايشان به امام حسن عليه‏السلام
فرمود: «تو ثمره من و محبوب من و روح و روان مني.»در اين هنگام يك مرد اعرابي به سوي ما مي‏آمد،
حضرت صلي‏الله‏عليه‏و‏آله فرمود: مردي به سوي شما مي‏آيد كه با كلامي تند با شما سخن مي‏گويد و شما از او بيمناك مي‏شويد. او سؤالهايي خواهد پرسيد و در كلامش درشتي و تندي است (گردآوری :‌ انجمن ناجی)

اعرابي نزديك شد و بدون اينكه سلام كند گفت: كدام يك از شما محمّد است؟ گفتيم: چه مي‏خواهي؟
پيامبر صلي‏الله‏عليه‏و‏آله به او فرمودند: « آهسته [اي اعرابي].»
او كه از اين برخورد، پيامبر صلي‏الله‏عليه‏و‏آله را شناخت گفت:
« اي محمّد! درگذشته كينه تو را به دل داشتم ولي تو را نديده بودم و الآن بغضم نسبت به تو بيشتر شد.»
پيامبر صلي‏الله‏عليه‏و‏آله تبسّم كردند،
ماخواستيم به اعرابي حمله كنيم كه آن حضرت با اشاره ما را منع فرمودند. اعرابي گفت:
تو گمان مي‏كني پيامبري؟ نشانه و دليل نبوّت تو چيست؟
رسول خدا صلي‏الله‏عليه‏و‏آله فرمودند: « اگر دوست داشته باشي عضوي از اعضاء من به تو خبر دهد تا برهانم كامل‏تر شود.»
اعرابي پرسيد: مگر عضو مي‏تواند سخن بگويد؟
پيامبر صلي‏الله‏عليه‏و‏آله فرمود:
« آري، اي حسن! برخيز.»
آن مرد امام حسن عليه‏السلام را به خاطر كودكيش، كوچك شمرد و گفت:
پيامبر فرزند كوچكي را مي‏آورد و بلند مي‏كند تا با من تكلّم كند.
پيامبر صلي‏الله‏عليه‏و‏آله فرمودند: « تو او را به آنچه اراده كرده‏اي دانا خواهي يافت.»

امام حسن عليه‏السلام شروع به تكلّم كرد و فرمود:
آرام باش اي اعرابي! تو از انسان كند ذهن و فرزند شخص كند ذهن سؤال نكردي، بلكه از يك فقيه و دانشمند سؤال كرده‏اي ؛ ولي تو جاهل و ناداني.پس اگر تو ناداني، همانا شفاي جهل تو نزد من است؛
زماني كه سؤال كننده‏اي سؤال كند. درياي علمي نزد من است كه آن را با هيچ ظرفي نمي‏توان تقسيم كرد و اين ارثي است كه پيامبر صلي‏الله‏عليه‏و‏آله از خود به جاي گذاشته است (گردآوری :‌ انجمن ناجی)»
سپس فرمودند: « هر آينه زبانت را باز كردي و از حدّ خود فراتر رفتي و خود را فريفتي، ولي از اينجا نمي‏روي مگر اينكه ايمان مي‏آوري، اگر خدا بخواهد.»
بعد از آن، امام عليه‏السلام جزء به جزء وقايعي را كه براي او اتفاق افتاده بود، بيان كرد و فرمود:
«شما درميان قومتان اجتماع كرديد وگمان كرديد كه پيامبر صلي‏الله‏عليه‏و‏آله فرزندي ندارد و عرب هم از او بيزار است، لذا خون خواهي ندارد و تو خواستي او را بكشي و نيزه‏ات را برداشتي، ولي راه بر تو سخت شد، در عين حال از تصميم خود منصرف نشدي و در حال ترس و واهمه به سوي ما آمدي.
من به تو از سفرت خبر مي‏دهم كه در شبي صاف و بدون ابر خارج شدي، ناگهان باد شديدي وزيدن گرفت و تاريكي شب بيشتر شد و باران شروع به باريدن كرد و تو با دلتنگي تمام باقي ماندي و ستاره‏اي در آسمان نمي‏ديدي تا بواسطه آن راه را پيدا كني... .»

مرد عرب با تعجّب گفت: « اي كودك! اين خبرها را از كجا گفتي؟ تو از تاريكي و سياهي قلب من پرده برداشتي، گويا تو مرا نظاره كرده بودي و از حالات من چيزي بر تو مخفي نيست؛ چنان كه گويي اين علم غيب است (گردآوری :‌ انجمن ناجی)»

سپس آن مرد به دست امام حسن عليه‏السلام مسلمان شد و رسول گرامي اسلام صلي‏الله‏عليه‏و‏آله مقداري قرآن به او آموخت و او از پيامبر صلي‏الله‏عليه‏و‏آله اجازه گرفت و به سوي قوم و قبيله خود بازگشت و عده‏اي را به دين اسلام وارد كرد.
بعد از آن، هر موقع كه امام حسن عليه‏السلام را مي‏ديدند، خطاب به ايشان مي‏گفتند:
« همانا به امام حسن عليه‏السلام نعمتي عطا شده كه به أحدي داده نشده است (گردآوری :‌ انجمن ناجی)

بحارالانوار، مجلسي، همان، ج43، ص333 - 335.

مهدیه