۲۹-۱۰-۱۳۹۲, ۰۶:۲۸ عصر
روزی دانشمندی یک آزمایش جالب انجام داد.او یک آکواریوم شیشه ای ساخت و آن را با شیشه ای دو قسمت کرد.در یک قسمت یک ماهی بزرگتر انداخت و در طرف دیگر یک ماهی کوچکتر که غذای مورد علاقه آن ماهی بود.ماهی کوچک تنها غذای ماهی بزرگتر بود و دانشمند به ماهی بزرگ غذای دیگری نمی داد..
ماهی بزرگ بارها و بارها برای خوردن ماهی کوچک به طرفش حمله کرد اما هر بار به یک دیوار می خورد، همان دیوار شیشه ای که او را از غذای مورد علاقه اش جدا می کرد.
بالاخره بعد از مدتی از حمله به ماهی کوچک منصرف شد.او باور کرده بود که رفتن به آن طرف آکواریوم و خوردن ماهی کوچک کار غیر ممکن است (گردآوری : انجمن ناجی)..
پس از مدتی دانشمند،شیشه ی وسط را برداشت و راه ماهی بزرگ را باز کرد اماماهی بزرگ هرگز به سمت ماهی کوچک حمله نکرد.آن دیوار شیشه ای دیگر وجودنداشت.
اما ماهی بزرگ در ذهنش یک دیوار ساخته بود.دیواری که شکستن از شکستن هر دیوار واقعی دیگر سخت تر بود و آن دیوار،باور خودش بود.باورش به محدودیت و باورش به وجود دیوار،باورش به ناتوانی