انجمن علمی عمومی ناجی

در يكي از مجالس مناظرات امام رضا عليه السلام با عمران صابي، از دانشمندان برجسته آن دوران، درباره توحيد و خداشناسي مناظرهاي درگرفت. عمران هر پرسشي ميكرد، امام رضا عليه السلام با استدلال محكم پاسخ ميداد. بحث و مناظره به اوج خود رسيده و كاملاً داغ شده بود. در همين هنگام، وقت ظهر فرارسيد. امام رضا عليه السلام همان دم به ياد نماز افتاد و به مأمون گفت: «الصَّلاةُ قَدْ حَضَرَتْ، وقت نماز فرا رسيد».
عمران صابي گفت: «ياسيدي لا تقطع عَلَي مَسْاَلَتي فَقَدْ رَقَّ قَلْبي؛ اي آقاي من! دنباله بحث و بررسي و پاسخ به سؤال مرا قطع نكن( بنشين بعد از پايان بحث، براي نماز برو). همانا دلم سوخت و فرو ريخت.
امام رضا عليه السلام تحت تأثير احساسات عمران صابي قرار نگرفت و نماز اول وقت را فداي بحث و بررسي نكرد و با كمال قاطعيت فرمود: «نُصَلّي وَ نعُودُ؛ نماز را ميخوانيم و باز مي گرديم». آنگاه امام رضا عليه السلام با همراهان خويش برخاست و نماز را به جاي آورد و پس از نماز به همان مجلس بازگشت و به بحث و بررسي ادامه داد.1

1. شيخ صدوق، عيون اخبارالرضا، باب69، ج2، ص282، ح7.

انجمن علمی عمومی ناجی

yasna