اباصلت در آخرین جمعه ماه شعبان، میرود خدمت حضرت امام رضا(علیه السلام).
حضرت ابتدا به او میفرماید:
اى اباصلت ماه شعبان بیشترش گذشت و این جمعه آخر آن است، پس آنچه از اعمال خیر كه در این ماه در انجام آن كوتاهى كردهاى در این چند روزى كه باقى مانده تدارك كن، و بر تو باد به انجام آنچه به حال تو مفید است و ترك آنچه براى تو فائدهاى ندارد،
و دعا و استغفار و تلاوت قرآن را افزون كن، و از گناهان و نافرمانیهایت بهسوى خدا بازگرد و توبه نما، تا این ماه خدا به تو رو كرده باشد در حالى كه تو با خدایت- عزّوجلّ- اخلاص ورزیده باشى، و امانتى بر گردن خود باقى مگذار مگر آنكه آن را ادا كنى، و نیز در دلت كینه هیچ مۆمنى نباشد
مگر اینكه آن را از دل بیرون كنى، و هیچ گناهى را كه مرتكب بودهاى وامگذار مگر آنكه آن را رها كرده و از آن دورى گزینى، و از خداوند پروا داشته باش، و در امور نهان و آشكارت بر او توكّل و اعتماد كن، و هر كس بر خدا توكّل كند همانا خداوند او را كافى است، زیرا خداوند كار خود را به انجام میرساند، و براى هر چیز اندازهاى قرار داده است،
و در باقیمانده این ماه زیاد این ذكر را بگو:
«اللّهم إن لم تكن قد غفرت لنا فی ما مضى من شعبان فاغفر لنا فیما بقی منه».
(یعنى: پروردگارا! اگر تاكنون در این ماه ما را نبخشیدهاى، پس از تو میخواهیم كه در باقیمانده این ماه ما را ببخشى و بیامرزى).
زیرا خداوند تبارك و تعالى در این ماه مردم بسیارى را به جهت احترام ماه مبارك رمضان از آتش آزاد مىكند.