بابی در مورد مسأله که نه! معضل بسیار بزرگ سرم! (قسمت دوم)
این مطالب تجربیاتیه که از زمانی بهم گفتن "پرستاری!" کسب کردم و هیچ منبعی برای چنتا از مواردش( البته بعضیاش) پیدا نکردم!
_ اگر داخل شیلنگ سرم (ست سرم) مقداری هوا بود هراسان نشوید! تا ده سی سی هوا اگر وارد بدن شود اشکال ندارد و انسان نمی میرد!
یه استادی داشتیم که می گفت برا زدن پنی سیلین هوا گیری نکنید( دیدین که پنی سیلین کف آلود میشه بعد حل کردن) می گفت این کف و حباب رو خالی نکنین چون جذب دارو رو سریع تر میکنه.
_ همین طور که تو قسمت اول گفته شد یکی از اندیکاسیون های سرم اسهال و استفراغه. پس کسی که داره سرم می گیره در صورتی که تحمل مایعات خوراکی رو نداره و بالا میاره، به علت اذیت شدن بیمار و خطر آسپیراسیون که توی بچه ها خیلی مهم و پر خطره! نباید تا اطلاع ثانوی ( برطرف شدن علت استفراغ و بهبودی) چیزی بخوره و به اصطلاح پرستاران: تو که رنج می بری از vomiting نباید بخوری notting!
_ پس از کلیه اعمال جراحی که بی حسی نخاعی یا ژنرال صورت می گیرد، تناول ممنوع! دلیل: تا مدتی پس از جراحی بیمار هنوز تحت تأثیر عواقب جراحیست که یه نمونه اش خونریزیه که احتمال بازگشت مجدد بیمار به اتاق عمل هست اون وقت اگه قایمکی و دور از چشم پرستار یه آب میوه دادی به مریضت که حال بیاد!( آخه پرستارا بدجنس ان که برا عذاب دادن میگن حق نداری هیچی بخوری!) وقتی برش گردونن اتاق عمل و دوباره بیهوشی بدن بهش ، کلیه ی عضلات بدن از جمله عضلات صاف تنفسی و اسفنگتور های گوارشی شل شده و بعدش اون آب میوه ی نام برده ی ملعون! به درون حلق و بعد از آن به درون نای راه پیدا می کنه که اصطلاحا میگن مریض آسپیره میکنه و حالا خودتون بگین چه طور میشه....! تسلیت میگم
_ اگه قرار باشه هر دفعه برای دستشویی رفتن بیمار سرمو ازش جدا کنیم خطر عفونت بیمارستانی بالاتر میره. پس با کمک همراهی با سرم به دستشویی بروید. البته اگه افتاد رو زمین حتما بیاید بگید.
_یه نکته ی خیلی مهم: سرم که دارو نیست! بعضی وقتا جنبه ی کمکی داره فقط.